Niedoróbki, krzywe ściany czy spadające płytki – każdy chce uniknąć tych problemów podczas zabudowy rur płytami gipsowo-kartonowymi. Przybliżamy najpopularniejsze błędy montażowe i podpowiadamy, jak ich nie popełnić!
• jak uniknąć błędu przy wyborze płyt g-k do zabudowy rur,
• jak prawidłowo przechowywać płyty regipsowe,
• jak uzyskać zalecaną nośność suchej zabudowy rur.
Do suchej zabudowy wykorzystuje się najczęściej płyty gipsowo-kartonowe, które montuje się za pomocą odpowiednich profili, narożników aluminiowych i wkrętów. Dzięki temu możliwe jest szybkie i proste zabudowanie nieestetycznych rur oraz instalacji w łazience czy kuchni. Jaki jest największy błąd, jaki możesz popełnić w takim przypadku? Wybór standardowych, szarych płyt g-k do zabudowy w wilgotnym pomieszczeniu.
W pomieszczeniach o podwyższonej wilgotności należy zastosować materiały wodoodporne, o niskiej nasiąkliwości. Do suchej zabudowy rur w łazience odpowiednie są impregnowane, zielone płyty gipsowo-kartonowe (GKBI typ H2). Pozwalają one uniknąć zawilgocenia, a w efekcie – uszkodzenia zabudowy. Dotyczy to również sytuacji, gdy zabudowujesz rury, które mogą kondensować wodę na powierzchni.
Płyty GKBI typu H2 są fabrycznie zabezpieczone przed wilgocią, więc nie wymagają dodatkowego gruntowania. Przed kafelkowaniem należy jednak pamiętać o hydroizolacji – szczególnie w miejscach najbardziej narażonych na kontakt z wodą.
Aby uniknąć szkodliwego wpływu wilgoci na zabudowę gipsowo-kartonową, do spoinowania płyt i montażu narożników zastosuj szpachlę zawierającą żywicę polimerową, np. ACRYL-PUTZ® MS30. Taka formuła pozwoli poprawić przyczepność masy i wytrzymałość całej konstrukcji.
Odpowiednie przechowywanie materiałów jest niezbędne w przypadku wszelkich prac budowlanych czy wykończeniowych, jednak płyty gipsowo-kartonowe są wyjątkowo wrażliwe na niewłaściwe warunki składowania. Oparte o ścianę mogą się wyginać, a w konsekwencji – nie będą nadawały się do użytku. Dlatego, jeśli to możliwe, ułóż je na paletach w pozycji leżącej, tak aby zapobiec odkształceniu.
Przy przechowywaniu płyt g-k zwróć też uwagę na wilgotność powietrza w pomieszczeniu. Jeśli jest zbyt wysoka, gipsowy rdzeń zacznie pęcznieć, a warstwa kartonu będzie pękać. Taka płyta może okazać się słabsza i bardziej podatna na uszkodzenia już na etapie montażu. Dodatkowo na jej powierzchni mogą pojawić się nieestetyczne wykwity pleśni.
Najczęściej wybieranym materiałem wykończeniowym w łazienkach są płytki ceramiczne, które wyróżniają się dość dużymi wymiarami, ciężarem i łamliwością. Planując wykończenie wnętrza, trzeba więc upewnić się, że sucha zabudowa „uniesie” ceramikę, a konstrukcja na długo pozostanie stabilna.
Dlatego standardem jest tu podwójne opłytowanie, które zapewnia regipsowej zabudowie rur odpowiednią nośność. Położenie dwóch warstw płyt g-k (jedna na drugiej) jest też bardzo ważne tam, gdzie planowany jest montaż stelaża podtynkowego pod toaletę czy instalacja wiszącej umywalki.
Zabudowa rur pozwala nie tylko ukryć je przed wzrokiem, ale także zredukować dochodzące z nich dźwięki. Jeśli jednak fachowcy zapomną o właściwej izolacji akustycznej, odgłosy płynącej w rurach wody będą przekładać się negatywnie na komfort użytkowania pomieszczeń. Dlatego oprócz standardowej otuliny warto przy zabudowie zastosować wełnę mineralną, która skutecznie stłumi niepożądane dźwięki z instalacji wodnej.